Wniebowstąpienie Pańskie

„Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».” (Dz 1, 9-11) Czterdzieści dni po Zmartwychwstaniu na Górze Oliwnej Jezus żegna się z apostołami i wstępuje do Nieba. Tam, gdzie rozpoczął się triumfalny wjazd Chrystusa do Jerozolimy, tam też Jego triumf dopełnia się. Kończy się ziemska wędrówka Jezusa, podczas której przygotowywał swoich uczniów, aby poszli na cały świat i głosili dobrą nowinę. Wraca do Ojca przygotować nam miejsce, byśmy mogli uczestniczyć w Jego Boskiej chwale. W oczekiwaniu na Ducha Pocieszyciela, którego nam zsyła, abyśmy nie ustali w naszej ziemskiej drodze, trwając na modlitwie dziękujmy za Jego obecność na ziemi i wszystko, co dla nas uczynił.

Z Wniebowstąpieniem Pańskim łączą się tzw. Dni Krzyżowe obchodzone w poniedziałek, wtorek i środę przed tą uroczystością. Są to dni modlitwy o urodzaj i zachowanie od klęsk żywiołowych. Zapoczątkowane zostały w Galii około roku 470 w związku z klęskami nieurodzaju, trzęsieniami ziemi i wojnami. Nazwa „Dni Krzyżowe” wywodzi się od modlitw idących wówczas w procesji z głównego kościoła do innych kościołów, kaplic i krzyży przydrożnych. Obecnie Dni Krzyżowe nazywane są dniami modlitw o dobre urodzaje i za kraje głodujące.

W Polsce uroczystość Wniebowstąpienia - zgodnie z dekretem watykańskiej Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów - od 2004 r. obchodzimy w VII Niedzielę Wielkanocną.